وقتی گفتی می آیی
قاب بزرگ و کهنۀ تنهائیم را
از روی دیوار خاکستری اطاقم
برداشتم ، آن را شکستم
و در باغچۀ کوچک آیندۀ خود
در انتظار گل های سرخ امید
به خاک سپردم
هرگز نیامدی و اکنون
تمام باغچه را گل یاس پوشانده است
دوست خوب اینده وگذشته هر کدام مثل های خود ر ا دارند و تعبیر های جداگانه شما و تابویی که شکستی شعر قشنگت را پیچیده نکرده منحرف کرده مثل لغزش خودکار بر کاغذ.خوب می نویسی .ممنون .به ما سری بزنید
دوست خوب اینده وگذشته هر کدام مثل های خود ر ا دارند و تعبیر های جداگانه شما و تابویی که شکستی شعر قشنگت را پیچیده نکرده منحرف کرده مثل لغزش خودکار بر کاغذ.خوب می نویسی .ممنون .به ما سری بزنید