آقای مهندس

در مدت سه چهار سالی که ساکن این مجتمع شده بودم

چند بار به طور اتفاقی او را در اسانسور دیده بودم .

مرذ میانسالی بود با قیافه خیلی جدی و شاید اخمو که

به خاطر لباس نیمدار و سر و وضع کم و بیش ژولیده اش

بیشتر به نظافتچی یا مستخدم یکی از آپارتمانهای طبقات

 بالا شباهت داشت . همین اواخر وقتی دیدم سرایدار

ساختمان با احترام او را آقای مهندس خطاب می کند

 کنجکاو شدم و بعدا ته و توی کار را درآوردم که جناب ایشان

 مهندس معمار و طراح این بنای با شکوه است و خودش در

 بالاترین طبقه سکونت دارد . تنها زندگی می کند و به خاطر

بیماری،خودش را باز نشسته و  خانه نشین کرده است .

 گاهی خانم میانسال خوش تیپی به دیدنش می رود و جز

 این رفت و آمد دیگری ندارد .

هفتۀ پیش دیدم یه آمبولانس جلوی برج ایستاده ، کنجکاو

شدم و از نگهبان جلوی در پرس و جو کردم ،معلوم شد حال

آقای مهندس بد شده . بعد از ظهر که از سر کار برگشتم

فهمیدم که مهندس رو به بیمارستان منتقل کرده اند .

دو شب پیش دو تا خانم خیلی شیک پوش  و یک آقایی

که فارسی رو با لهجۀ امریکایی ها صحبت می کرد همراه

با همون خانم میانسالی که با مهندس رفت و آمد داشت

 در حال بگو و بخند جلوی در آسانسور دیدم یک نگاه کافی

 بود تا از روی شباهت بی اندازه بفهمم که اون جناب باید

 پسر مهندس باشه .  دیروز آگهی تسلیت ساکنین  مجتمع

رو به خاطر در گذشت مهندس روی تابلو اعلانات دیدم .

نه خبری از مراسم ختم در مسجد یا حتی یادبودی در منزلش.

دختر خانم ها و آقا پسرمهندس امروز برگشتند فرنگستون

و تعیین تکلیف مال و اموال بابا  را به همون خانم میانسال

که گویا  وکیل پدرشون بوده ولی پشت پرده از اون ها

خط می گرفته محول کرده اند  و لابد سهم ایشون هم

سر جاشه .