در انتظار معجزه

گفت رویا جان دعام کن ، می خواستم بزنم زیر گریه، خودم رو کنترل کردم .

پیشونیش رو بوسیدم و از اطاق اومدم بیرون . دم در موقع خداخافظی ،

وقتی شوهر فریده گفت دکترا گفتن کاری از دست ما برنمیاد ، بغضم ترکید .

همین دو ماه پیش بود که چهلمین سال ازدواجشون رو جشن گرفته بودن.

چهل سال زندگی عاشقانه برای این دوتا که با شور و امید منتظر بزرگ شدن

نوه هاشون بودن واقعا کم بود . این غده لعنتی کجا بود که یه دفه تو سر

دوست عزیزم پیدا شد . شب جمعه سر نمازحسابی دعاش کردم و برای

سلامتیش دست به دامن حضرت زهرا شدم . بناس تو این دو سه روزه

دخترای فریده از خارج بیان . خدا کنه آخرین دیدارشون با مادرشون نباشه .

نمی دونم تو این دوره زمونه بازم میشه منتظر معجزه بود یا نه ؟؟؟!!!!!!!!